Het plan is van Ma 16 Juni t/m Vrij 20 Juni met 3 vliegtuigen naar Engeland en Ierland te vliegen, maar zoals zo vaak zit er tussen plannen en uitvoering het nodige verschil.
Adrie krijgt plotseling op de Ma verplichtingen elders met het gevolg dat de MEA niet op Ma maar op Di zal vertrekken.
Hierna volgt het verslag van de eerste twee dagen van de PHTGV en de PHJAC.
Red: Peter Bouwman.
Maandag 16 juni op tijd verzamelen in ’t schooltje en de laatste stand van zaken doornemen met de crew van de PH-TGV (Dick Toes, Thijs Keuning en Peter Bouwman) en de PH-JAC (Peter Zwart en Wim Iding). Gepland was op pad te gaan met de PH-MSA, maar een defect maakte een switch op het laatste moment naar de PH-TGV nodig. Met dank aan van de Bunte Aviation voor de snelle actie. Over het weer zijn we het snel eens: let’s go!
Dick heeft zich ondertussen ontwikkeld tot de GENDEC en GAR-specialist. Als je ’t eenmaal weet valt ’t wel mee. Maar kennelijk is het zo goed gedaan dat bij landing op het douaneveld Midden-Zeeland we de melding krijgen dat de marechaussee er niet is. Kennelijk geloven ze het wel met zulke perfect ingevuld papieren.
Prima weer voor de rechtstreekse oversteek over de plas naar Duxford (EGSU).
Sherburn
Duxford
Bij Duxford 5 rondjes holding omdat er net een display gaande was (ongepland, niet in de Notam), maar daarna mooie stop op dit toch bijzondere veld. Alles in voorbereiding op een grote air show komend weekend. Derde leg van de dag naar Sherburn in Elmet. Een veld zoals je er vele tegen komt in Engeland. Clubvelden, met meerdere banen, prima geregeld en vooral: aardige en heel behulpzame mensen. En altijd handig: van tevoren even naar een veld bellen: zijn we welkom, is er fuel enz. Wordt zeer op prijs gesteld en de snelste manier om (waar nodig) de PPR te regelen.
Dinsdag 17 juni is het weer zoals we hadden verwacht: een zwak front komt van Ierland naar Engeland. We hadden gehoopt dat ’t allemaal mee zou vallen, maar het zijn toch niet de goede condities om de oversteek naar Ierland vandaag al te maken. Daarom een mooie tocht gepland over de Cambrian Mountains naar het zuidwesten van Wales. Eerst naar Sleap (EGCV). Ook weer zo’n mooi klein veld en van daar door naar Haverfordwest (EGFE). De taxi’s zijn druk met de scholieren die net naar huis gaan, maar geen probleem: de baas van ’t veld en één van de medewerkers pakken hun auto en brengen ons naar het hotel. En met de mededeling dat als we morgen geen taxi kunnen krijgen, dat we ze gewoon kunnen bellen! We hebben er geen gebruik van hoeven maken.
Weston (EIWT) in Dublin.
De JAC laat het noorder gedeelte zitten en vliegt rechtstreeks op Connemara.
Via hp A backtracken naar het begin Rwy 28, bij het “ready for departure” horen we dat ze nog geen vliegplan van ons hebben en kunnen we weer terug naar de Apron.
Het Aero Plus programma, wat Adrie gebruikt, blijkt in Ierland niet te werken.
Dan maar per tfn, even later kunnen we vertrekken.
Het is prachtig weer wat voor Ierland zeer ongebruikelijk is, ik denk dat we het verdienen.
Het radioverkeer rond Dublin is enorm druk, het valt niet mee om ertussen te komen maar uiteindelijk “clear to land” op de 07.
Het tanken gaat heel vlot en even later ontmoeten we Wim en Peter in het restaurant.
Als we om 17 u het restaurant uitgeschopt worden, omdat ze sluiten, zien we nog net de TGV landen.
Wij nemen een taxi naar Hotel Barberstown Castle, het is erg druk.
Tot onze verbazing zijn de bemanningen van de JAC en TGV al ingecheckt, het bleek dat hun taxichauffeur Max V heette.
Barberstown Castle hotel is een prachtig onderkomen ja, heel mooi maar ook heel oud.
Onze kamer bereiken we via een gangetje, een trapje op en een trapje af, nog een gangetje met een trap en komen we via nog een trap en een gang bij onze kamer.
Denk dat ik nog een trap vergeten ben. Het koffertje sleept achter me aan.
Ik voel me net een kasteelheer maar ben wel moe.
Een prachtige, vooral oude, kamer waar het op dat moment rond de 38C is. Het zoeken naar een airco helpt niet want die is er niet.
Als we op het terras verzamelen en het onderwerp “de veel te warme kamers” meldt zich een mevrouw van het hotel die zegt dat 4 van ons hun kamer kunnen ruilen voor een iets koelere, 3 van ons maken hier gebruik van.
We eten lekker maar het blijft erg warm, deze warmte maken ze in Ierland maar zelden mee vandaar geen airco.
Mooie theorie maar als we ons bij Weston tower melden worden we westwaarts gestuurd, precies de verkeerde kant op en zie maar hoe je de CTR van Dublin omzeilt.
10 uur take-off. Wij gaan de noordelijke route, de anderen nemen de zuidelijk route richting Sleap.
Als we de Engelse kust naderen moeten we wat klimmen want de heuveltjes in Wales zijn maar zo 4000 ft.
Sleap een prachtig GA veld zoals Peter al zei. Rond 12 uur vertrekken we naar Old Buckenham (EGSV) ook alweer zo’n mooi GA veld.
We beginnen te wennen aan de RT van London info, je krijgt een Squawk en vervolgens vragen ze waar je zit, op welke hoogte en de “estimate time for the destination” of volgend punt van belang. Tot slot “avoid controlled airspace” en dat doe je dan ook maar.
Sky Demon is hierbij een mooie hulp.
Het restaurant van Old Buckenham beweert de beste Fish Fingers van de wereld te hebben en dat doen we dan ook maar. Moeilijk te beoordelen of het de beste van de wereld zijn want het is de eerste keer dat ik ze eet, maar het smaakt prima.
Lunch in Old Buckenham
Rond 15 u take-off bestemming Midden-Zeeland, we zitten een klein uurtje boven de Noordzee. Bij RP RINIS roepen we Amsterdam Info op en even later Midden-Zeeland waar Adrie de MEA keurig op de 09 landt.
De Marechaussee staat op ons te wachten, de paspoorten worden aan een grondige inspectie onderworpen.
Als we in het restaurant een sapje nuttigen zien we de JAC en TGV landen.
Even na zessen vertrekken we naar Teuge, nog ff Rotterdam Approach en Dutch Mill aan de lijn en even later horen we André zeggen dat de 08 in gebruik is en zo geschiede.
De MEA wordt grondig gereinigd en even later zitten we aan een drankje en niet te vergeten een schaal bitterballen bij Take Off.
Het eind van een weekje Engeland Ierland, het was prachtig.
Geen ruzie, geen gewonden en geen schade of malheur met de kisten, we zijn weer veilig thuis.
Dank aan alle deelnemers voor de gezelligheid.
Red: Rini van den Brink
