De fly in op Niederrhein (EDLV) stond al een tijdje in de planning: 5 juli. De tweede editie alweer! Het werd een geslaagde middag. Vanaf de aankondiging was al het plan gemaakt om er een club vlucht van te maken, we gingen met de hele vloot en de PH-MKP. Bovendien hadden we ook een donateur mee én nog een extra passagiere. De VTB nam deel met Hans van der Brugh en Ingo Wevers, de VTD werd bestuurd door Rob Strik en Arjan Doornink, de CVT werd bemenst door Tom van Hezewijk en Marc Cloosterman, zij hadden donateur en luchtmacht veteraan Alfred Huhnholz mee als passagier, de AVB werd meegenomen door Robert van de Nieuwendijk en Henk ten Cate. Mark Kipping en ik vlogen samen met Carolina (de vriendin van Tom) op de PH-MKP. Een gezellige, gemêleerde groep. Mark en ik vlogen IFR heen en VFR weer terug. We verzamelden om 13:30 voor een koffie en de briefing in clubsalon, zodat we rond 14:00 off blocks konden en dat lukte warempel vrij aardig! Het enige punt(je) was het weer. Een uitdovend warmtefront dat langzaam over Nederland sleepte en wellicht voor wat lokale motregen en lagere bewolking kon zorgen. In zo’n situatie maak ik graag een analyse van het weer en als het iets kritisch lijkt te worden, bel ik altijd met de luchtvaart meteo van de KNMI om met hen even te checken of alles ook inderdaad zo passeert. Het weer bleek geen reden om de planning aan te passen, gelukkig.
“Niederrhein, waar ooit de RAF Harriers en Tornado's taxieden...”
Eenmaal vliegend is het leuk om alle bekende stemmen en registraties te horen op de frequentie van Dutch Mil. Niederrhein is maar een korte hop, dus vrij snel na de cruise checklist is het alweer tijd om de nadering en landing te briefen. Dat maakt Niederrhein voor mij ook een uitstekende bestemming om te trainen, dicht bij en toch alle faciliteiten en naderingen. Het landingstarief van € 5,00 is ook mooi meegenomen! Van Dutch Mil kregen we al een vector van 180 graden, haaks op de localizer van baan 27 op Niederrhein, zodat Langen ons alleen nog maar een rechter bocht hoefde te laten maken en te klaren voor de ILS. Eenmaal op de torenfrequentie was wel helder dat Tim en Nikolas (de controllers) hun handen vol hadden met VFR en IFR verkeer. Het was erg druk in de CTR. We waren nummer #3 voor de landing en in de CTR hoorden we de PH-AVB die nog een paar extra orbits moest draaien alvorens op downwind te mogen. Al ruim uit de CTR konden ze op hun verzoek op base. Maar goed ook, anders hadden nu ergens in Polen rond gevlogen.
“De track van de AVB…”
Een andere bezoeker mocht echt even de CTR niet in vanwege de inbound peak. Eenmaal geland konden we naar de GAT2 waar de fly in werd gehouden en ook daar was het al een drukte van belang. Leuk om te zien, vorig jaar was het aanmerkelijk rustiger. Er stonden allerlei kisten, uiteraard de gebruikelijke Cessnae, Pipers en Cirri, maar ook een Harvard, een Ruschmeyer R90, en twee gloed nieuwe ExtraNG’s, overgevlogen door de eigenaar van de fabriek en zijn zoon en CEO, Eric Extra. Leuk om even met hen te spreken over deze prachtige aerobatic toestellen. De kisten worden gebouwd in Dinslaken en we mochten altijd eens komen kijken. Een geweldige bestemming voor een clubvlucht! De brandweer stond er ook met een indrukwekkende crashtender, altijd als eens willen zien én uiteraard kon ik even achter het stuur plaats nemen. Twee jongensdromen op één dag: piloot en brandweerman! Deze crashtender kon van dichtbij worden bekeken. Indrukwekkend.
“Deze crashtender kon van dichtbij worden bekeken. Indrukwekkend.”
De organisatie had verder gezorgd voor wat lekkers te eten en te drinken en de sfeer was prima. We genoten van de ambiance en de in en uit-taxiënde vliegtuigen. De Harvard deed tussen twee vertrekkende Ryanair 737’s nog een prachtige low pass en het was alweer tijd om terug naar Teuge te gaan. We werden door de toren geklaard voor een VFR departure via November, dus via het Noorden de CTR uit en daarna eigenlijk in één streep naar Teuge met een kleine de-tour via fort Pannerden. Mark K. moest dankzij de wind op final nog even aan de bak om de DA40 netjes op het asfalt te krijgen, maar dat lukte prima. Uiteraard werd er afgesloten met een klein biertje en begeleidend bruin fruit.
Mark Perlot
“Teugs hoekje: er mocht ongeremd over vliegen worden gesproken”